HELENA I KOLEJNY SKARB

    Dziewczynka gwałtownie się obudziła. Zorientowała się, że już wróciła do swojego domu, bo na kolanach miała laptop. Nagle sobie przypomniała, że złożyła tamtym rodzicom obietnicę - że ich będzie odwiedzała.

Zatem wstała z łóżka i zaczęła szukać tych samych drzwi, za którymi była podczas seansu.

- Będę się wymykała nocami - pomyślała. 

Długo biegała po pokoju, ale nie znalazła tajemniczych drzwi.

- Szkoda - powiedziała do siebie z rezygnacją. 

Nagle spojrzała pod poduszkę. Zauważyła dwa czarne guziki.

- Dziękuje czarny kocie!  - krzyknęła. - Kolejny skarb do kolekcji.

* * *

    Następnego dnia Helenka w szkole, na lekcji opowiedziała wszystkim, że gdzieś za tajemniczymi drzwiami istnieje alternatywna rodzina, która na wszystko pozwala, gotuje przepyszne potrawy i, że znajduje się tam przepiękny ogród.

- Helenko, chyba muszę porozmawiać z twoimi rodzicami - zakomunikowała pani wychowawczyni.

- Ale to prawda! Proszę mi uwierzyć! Dostałam nawet od czarnego kota dwa guziki na pamiątkę. I pokazała wychowawczyni dwa małe czarne guziki, które znalazła jeszcze wczoraj pod poduszką.

- Jeśli jeszcze raz opowiesz mi coś tak dziwnego, to będzie się musiał tobą zająć jakiś dobry specjalista. - ostrzegła dziewczynkę.

- Dobrze, już nie będę - obiecała ze smutkiem Helenka.